Τριαδικότητα
Χρησιμοποιεί και τις τρεις αποχρώσεις που βρίσκονται σε ίση απόσταση στο χρωματικό τροχό. Ο)ι αποχρώσεις μπορούν να ποικίλουν ως προς καθαρότητα και την τονικότητα όπως συνήθως και η πρόταση αυτή διαιρείται παρακάτω ως εξής:
1. Μόνο πρωτεύοντα χρώματα: Πολύ δύσκολο να χρησιμοποιηθούν εκτός σε πόστερ, ή σε σχέδια γραφιστικής.
2. Δευτερεύοντα τριαδικά, όπως πχ σκάρλετ, μωβ και πράσινο βιρίντιαν. Πολύ ωραία εφέ μπορούν να γίνουν, επειδή όλα τα χρώματα περιέχουν κάποια από τα άλλα δύο δευτερεύοντα. Το κίτρινο, μπλε και πράσινο εμφανίζονται στο μουσικό μάθημα του Βερμέερ( 1664) Η αρμονία έγινε από την επιδέξια χρήση της τονικότητας
Triadic
It uses all three hues that are equidistance on colour wheel. Hues may be varied in purity and tone as usual, and the scheme is further divided:
1. Primary colours only: very difficult to use outside posters and graphic design.
2. Secondary triadics, e.g. scarlet, mauve and viridian. Very beautiful effects can be achieved, probably because all colours contain some of the other two secondaries.
Green, blue and yellow appear in this detail from Vermeer's The Music Lesson ( 1664). Harmony has also been achieved by very skillful use of tone.
Σπασμένα συμπληρωματικά
Όπως στο ανάλογο, αλλά με την προσθήκη της μεσαίας απόχρωσης της σειράς των αναλογικών χρωμάτων. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ευκολότερα μία ισορροπία ψυχρών και θερμών χρωμάτων. Στον πίνακα της Κασάτ «το μπάνιο» η ζωγράφος χρησιμοποιεί τριτεύοντες αποχρώσεις, και πέφτει κάπου ανάμεσα σε τριαδικά και σπασμένα συμπληρωματικά από κόκκινο πορφυρί απέναντι σε αποχρώσεις του πράσινου μπλε. Στο φόντο επαναλαμβάνονται το μπροστινά χρώματα με πιο λασπωμένα και σκούρα.
Split Complementary
Like analogous, but with the addition of the complementary of the mid-hue of the analogous range. A warm/cool balance is more easily introduced with this scheme.
This is a painting by Mary Cassatt (The Bath) ,where she uses tertiary hues, and falls somewhere between a triadic scheme and a split complementary one of red-purple against hues of green-blue. The background repeats the foreground colours but in muddier and darker colours.
Αναλογικά χρώματα
Η σύνθεση χρησιμοποιεί μόνο τρεις αποχρώσεις από τις δώδεκα του χρωματικού τροχού- πχ πορτοκαλί, πορτοκαλί-κόκκινο και κόκκινο. Όπως προηγουμένως, οι αποχρώσεις μπορούν να αναμειχθούν, και οι τόνοι τους να προσαρμοστούν.
Ακόμη αυτή η πρόταση μπορεί να διαιρεθεί σε :
1.Μία καθαρή απόχρωση και οι άλλες δύο ημι ουδέτερες (πχ αναμεμειγμένες, λασπωμένες, χαμηλής έντασης). Ο καθαρός τόνος θα βγει μπροστά είτε είναι ψυχρός ,είτε θερμός.
2. Ένα κυρίαρχο, ένα δευτερεύον και ένα μικρότερο. Το κυρίαρχο ποικίλει ως προς την καθαρότητα και την τονικότητα.
Η λεπτομέρεια από το «Σαρδανάπαλο» του Ντελακρουά (1826). Όλο το έργο έχει γίνει με αναλογικά χρώματα κόκκινου, κόκκινου- πορτοκαλί, και πορτοκαλί.
Analogous
The composition uses just 3 hues of 12-color wheel - e.g. orange, orange-red and red. As before, the hues can be mixed, and their tones adjusted.
This scheme can be further divided into:
1. One pure hue and the other two semi-neutral (i.e. mixed, muddy, low intensity). The pure tone will advance more than the others, whether is warm or cold.
2. One dominant, one subordinate and one minor. The dominant is varied with different purities and values.
The detail is from Eugene Delacroix's Death of Sardanapolis. The whole picture employs an analogous colour scheme of red, red-orange and orange.
Complementary colours
Composition uses one hue and its complementary — e.g. blue and orange. The hues can be mixed in various proportions, and tones added with white or black (or preferably earth pigments).
The detail comes from a famous painting by Monet of the Beach at Trouville (1870). It was painted on the spot. Though seeming a careless, even clumsy, improvisatory sketch, it is nothing of the sort. Monet served a traditional apprenticeship, and is here playing off orange and flesh tones, against tints of blue.
Συμπληρωματικά χρώματα
Η σύνθεση χρησιμοποιεί μία απόχρωση και το συμπληρωματικό της- πχ μπλε και πορτοκαλί. Οι αποχρώσεις μπορούν να αναμειχθούν σε διαφορετικές αναλογίες, και με την προσθήκη τόνων άσπρου και μαύρου ( ή καλύτερα χρώματα γήινα)
Η λεπτομέρεια είναι από ένα φημισμένο πίνακα του Μονέ στην παραλία του Τρουιβίλ (1870). Ζωγραφίστηκε επί τόπου. Αν και φαίνεται επιπόλαιο, ακόμη και αδέξιο, δεν είναι καθόλου τέτοιο. Ο Μονέ που είχε παραδοσιακή εκπαίδευση, παίζει εδώ με το πορτοκαλί και χρώματα σάρκας απέναντι σε σπασμένο μπλε.
Monochrome
We use one hue. Composition is achieved entirely through adjusting purities and tones. It is a limited but powerful approach that always makes a good exercise.
In this detail Titian has used a simple orange hue throughout. The marvellous variety comes from modifying purity and tone with glazes and scumbles — which demonstrates the power of old master techniques.
Μονοχρωμία
Μία απόχρωση. Η σύνθεση επιτυγχάνεται απολύτως μέσα από την προσαρμογή καθαρότητας και τόνων. Μία περιορισμένη προσέγγιση που όμως κάνει καλή εξάσκηση. Σ’ αυτήν τη λεπτομέρεια ο Τισιάνος χρησιμοποίησε ένα απλό πορτοκαλί σε όλο τον πίνακα. Η υπέροχη ποικιλία προέρχεται από την τροποποίηση της καθαρότητας και της τονικότητας με λαζούρες και περάσματα από πάνω με το πινέλο, κάτι που δείχνει τη δύναμη της τεχνικής των δασκάλων.
Monochrome
We use one hue. Composition is achieved entirely through adjusting purities and tones. It is a limited but powerful approach that always makes a good exercise.
In this detail Titian has used a simple orange hue throughout. The marvellous variety comes from modifying purity and tone with glazes and scumbles — which demonstrates the power of old master techniques.
