Η Σύνθεση στη Ζωγραφική
Η σύνθεση είναι ένα σημαντικό μέρος της διαδικασίας της ζωγραφικής και περιλαμβάνει την οργάνωση στοιχείων επάνω στο μουσαμά και πως πρέπει να τα συνδυάζει μεταξύ τους. Ο καλλιτέχνης αναπτύσσει τα σχήματα
και διαιρεί το πίνακα του με τέτοιο τρόπο που να είναι ελκυστικός στις αισθήσεις σας. Ο σκοπός της σύνθεσης είναι να οδηγήσει το βλέμμα του θεατή μέσα στον πίνακα, και να κρατήσει το ενδιαφέρον του σ’ αυτόν.
Όταν αναπτύσσετε τη σύνθεση σας προσπαθήστε να αποφύγετε το κεντρικό σημείο ενδιαφέροντος στο κέντρο του πίνακα. Διαιρέστε τις περιοχές του πίνακα σου σε μέρη με διαφορετικό μέγεθος. Εάν θέλετε να ζωγραφίσετε ένα τοπίο αποφύγετε να βάλετε τη γραμμή του ορίζοντα στο κέντρο του πίνακα. Επειδή οι άνθρωποι διαβάζουν από αριστερά προς τα δεξιά, μη βάζετε όλα τα ενδιαφέροντα στοιχεία στην αριστερή πλευρά του πίνακα διότι οι θεατές δεν θα έχουν ενδιαφέρον να δουν το υπόλοιπο μέρος του πίνακα. Φροντίστε να κρατάτε τα ενδιαφέροντα στοιχεία του πίνακα σας μακριά από τα άκρα του μουσαμά.
Είναι κοινό λάθος να τοποθετείτε το κεντρικό σημείο ενδιαφέροντος στο κέντρο του πίνακα. Ένα άλλο κοινό λάθος είναι να διαιρείτε τον πίνακα ενός τοπίου στα δύο βάζοντας τη γραμμή του ορίζοντα ακριβώς στο κέντρο.
Το κεντρικό σημείο ενδιαφέροντος είναι το κύριο στοιχείο, ή θέμα του πίνακα σας και θα πρέπει να έλκει το βλέμμα του θεατή. Όλα τα άλλα στοιχεία στη σύνθεση θα πρέπει να καθοδηγούν το βλέμμα του θεατή στο κεντρικό σημείο ενδιαφέροντος.
Μπορείτε ακόμη να δημιουργήσετε το κεντρικό σας σημείο ενδιαφέροντος χρησιμοποιώντας κοντράστ. Παραδείγματος χάριν θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε σκούρους τόνους για να δημιουργήσετε ένα κέντρο ενδιαφέροντος σε ένα θέμα που έχει φωτεινούς τόνους.
Άλλος ένας τρόπος για να δημιουργήσετε ένα κεντρικό σημείο ενδιαφέροντος είναι να χρησιμοποιήσετε τη διαφορά μεγέθους. Παραδείγματος χάριν, εάν θέλετε να δημιουργήσετε ένα τοπίο πόλης, θα μπορούσατε να ζωγραφίσετε ένα ψηλό κτήριο που θα ξεχωρίζει ανάμεσα σε άλλα χαμηλά.
Όταν συνθέτετε ένα πίνακα, θα πρέπει να χρησιμοποιείτε μονά στοιχεία. Κανένας δεν γνωρίζει πως λειτουργεί αυτό. Μία θεωρία λέγει ότι ο θεατής σπάζει τη σύνθεση ομαδοποιώντας τα διάφορα στοιχεία μεταξύ τους.
Εάν έχετε περισσότερα από ένα αντικείμενα σε ένα πίνακα, πρέπει να τα τοποθετείτε σε σχέση με την απόσταση μεταξύ τους. Τα αντικείμενα δεν θα πρέπει απλά να ακουμπούν το ένα το άλλο. Θα πρέπει ,ή να επικαλύπτονται ,ή να έχουν κάποια απόσταση μεταξύ τους. Προσπαθήστε να μη βάλετε τα αντικείμενα σε ίση απόσταση για να δημιουργήσετε μεγαλύτερη ποικιλία.
Όταν αρχίζετε ένα πίνακα, μπορείτε να διαλέξετε ανάμεσα σε θερμά, ή ψυχρά χρώματα. Μη τα ανακατέψετε πολύ για να μη μπερδέψετε τον θεατή. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιείτε θερμά και ψυχρά χρώματα μαζί, αλλά πρέπει τα μεν να υπερέχουν των άλλων.
Η τονικότητα είναι πόσο φωτεινό, ή σκούρο είναι το χρώμα στον πίνακα. Ένας πίνακας που έχει μόνο μία τονικότητα χρωμάτων είναι βαρετός. Χρειάζεται να έχετε μια ποικιλία φωτεινών και σκοτεινών αντικειμένων για να δημιουργήσετε μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Εάν μία σκηνή στη φύση σας εμπνέει, ένα οφθαλμοσκόπιο θα ήταν μεγάλη βοήθεια για να καδράρουμε το θέμα. Το οφθαλμοσκόπιο φτιάχνεται απλά από δύο κομμάτια χαρτονιού σε σχήμα «Γάμμα» που μπορούν σέρνοντας τα το ένα στο άλλο να δημιουργήσουν μία κορνίζα με την οποία μπορούμε να απομονώσουμε ένα θέμα.
