Ελληνική Αγγειογραφία
Όταν ποιητές, στρατιωτικοί και πολιτικοί παραβρίσκονταν σε ένα συμπόσιο σε κάποια πόλη της Αρχαίας Ελλάδας, κοσμήματα διακοσμούσαν τα χέρια και τα δάχτυλα τους, πλούσια ενδύματα έκαναν τις συγκεντρώσεις υπέροχες, και λουλούδια γέμιζαν την ατμόσφαιρα με αρώματα. Όταν έκαναν πρόποση για ευημερία και ειρήνη ανύψωναν τις διακοσμημένες κύλικες με γλυκό κρασί αραιωμένο με νερό από διακοσμημένους κρατήρες.
Στην ιστορία της τέχνης « κεραμικής» σημαίνει την κατασκευή αντικειμένων από πηλό και περιλαμβάνει φιγούρες, αγγεία και κεραμικά πλακίδια. Μερικά θεωρούνται αντικείμενα υψηλής τέχνης και άλλα είναι μόνο διακοσμητικά. Αυτή η τέχνη ωστόσο δεν περιλαμβάνει γυαλί, ή μωσαϊκό. Η κεραμική τέχνη είναι διαδεδομένη σε πολλούς πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο, όπως στη Ελλάδα, την Κίνα, την Ιαπωνία και σε άλλα μέρη. Η παλαιότερη χρονολόγηση κεραμικών αντικειμένων ανάγεται στο 29.000 ΠΧ από μία περιοχή στην Τσεχική Δημοκρατία. Τα αρχαιότερα αγγεία προέρχονται από σπηλιές στην Κίνα γύρω στο 18.300 ΠΧ.
Ο αγγειοπλαστικός τροχός πιθανώς εφευρέθηκε την τέταρτη χιλιετία ΠΧ, απλώθηκε σχεδόν σε όλη την Ευρασία και την Αφρική, αλλά παρέμεινε άγνωστη στο Νέο Κόσμο μέχρι την άφιξη των Ευρωπαίων. Η διακόσμηση του πηλού με χάραξη και ζωγραφική ήταν πολύ διαδομένη, και ήταν αρχικά γεωμετρική, αλλά συχνά περιλάμβανε παραστατικά σχέδια από μία παλαιότερη περίοδο.
Οι φιγούρες και τα στολίδια ζωγραφίζονταν στον κορμό του αγγείου χρησιμοποιώντας σχήματα και χρώματα. Λεπτά περιγράμματα χαράσσονταν μέσα στο χρώμα πριν το αγγείο ψηθεί, και οι λεπτομέρειες ενισχυόταν και τονιζόταν με αδιαφανή χρώματα όπως άσπρο και κόκκινο. Τα σημαντικότερα κέντρα αυτού του στυλ ήταν η εμπορική πόλη της Κορίνθου, και αργότερα η Αθήνα. Τα Ελληνικά μελανόμορφα αγγεία ήταν πολύ δημοφιλή στους Ετρούσκους, κάτι που είναι φανερό από τις συχνές εισαγωγές.
Τα μελανόμορφα αγγεία ήταν το πρώτο στυλ της κλασσικής περιόδου (550-530 ΠΧ) και ανέδειξε ένα μεγάλο αριθμό μεγάλων καλλιτεχνών. Μερικοί είναι γνωστοί με τα αληθινά τους ονόματα, και άλλοι με ονόματα που τους έδωσε η επιστημονική κοινότητα. Ειδικότερα η Αθήνα υπήρξε το κέντρο πολλών διάσημων αγγειογράφων. Μερικοί από αυτούς παρουσίασαν μία ποικιλία καινοτομιών που αρκετές φορές επηρέασαν τα έργα ζωγράφων. Άλλες φορές ζωγράφοι ήταν εκείνοι που ενέπνευσαν τους αγγειογράφους. Τα μελανόμορφα και ερυθρόμορφα αγγεία ήταν σπουδαίες πηγές της μυθολογίας, και της καθημερινής ζωής στην Αρχαία Ελλάδα.
Η ερυθρόμορφη τεχνική υπήρξε ένα από τα πιο σπουδαία στυλ της αρχαιοελληνικής αγγειογραφίας. Αφού αναπτύχτηκε στην Αθήνα γύρω στο 530 ΠΧ, παρέμεινε σε χρήση μέχρι τα τέλη του 3ου αι. ΠΧ, και αντικατέστησε το προηγούμενο κυρίαρχο στυλ των μελανόμορφων αγγείων μέσα σε λίγες δεκαετίες. Επειδή δημιουργήθηκαν σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, θραύσματα από τέτοια αγγεία επιτρέπουν στους αρχαιολόγους να χρονολογήσουν τις ανασκαφές που πραγματοποιούν με μεγάλη ακρίβεια.
Τα ερυθρόμορφα αγγεία εξάγονταν σε όλη την Ελλάδα και ακόμη πιο μακριά. Για πολλά χρόνια κυριάρχησαν στην αγορά τα αγγεία αυτά υψηλής τέχνης. Μόνο λίγες πόλεις μπορούσαν να ανταγωνιστούν την Αθήνα σε σχέση με την καινοτομία, την ποιότητα και την ικανότητα παραγωγής . Μόνο από την Αθήνα διασώθηκαν έως σήμερα περισσότερα από 40,000 αγγεία και θραύσματα . Η μελέτη αυτών των τεχνικών γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη από τον 19ο αιώνα.
Μερικοί από τους πιο φημισμένους αγγειογράφους της κλασσικής Ελλάδος ήταν ο Ευφρόνιος, ο Εξηκίας, ο Νέαρχος, ο Άμασις και άλλοι βαπτισμένοι από τους επιστήμονες όπως ο ζωγράφος του Αχιλλέα. Μερικοί από τους τύπους αγγείων ήταν ο Κύλιξ (κύπελο για κρασί), ο Αμφορέας ( αγγείο για την μεταφορά λαδιού, ή κρασιού), ο Κρατήρας ( μεγάλο αγγείο με φαρδύ λαιμό που περιείχε κρασί για τα συμπόσια), οι Αρύβαλλοι ( μικρά αγγεία που περιείχαν αρώματα)και οι Λύκηθοι(περιείχαν στάχτες ταφής).
