Ποπ Αρτ και Άντυ γουόρχωλ (1928-1987)
Ο Άντυ Γουόρχωλ υπήρξε διακεκριμένος Αμερικανός ζωγράφος, κινηματογραφιστής, συγγραφέας και κυρίαρχη μορφή στο κίνημα της Ποπ Αρτ.
Ο Αντρέας Γουορχώλα γεννήθηκε στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνιας. Οι γονείς του είχαν μεταναστεύσει στις ηνωμένες πολιτείες από τη Ρουθένια, μία περιοχή της σημερινής Σλοβακικής Δημοκρατίας.
Ανάμεσα στο 1945 και το 1949 ο Γουόρχωλ σπούδασε στο Ινστιτούτο τεχνολογίας του Κάρνετζι. Δούλεψε ως καλλιτέχνης διαφημιστικών για περιοδικά και σχεδίαζε διαφημιστικά για βιτρίνες καταστημάτων.
Στις αρχές της δεκαετίας του 60 άρχισε να πειραματίζεται με αναπαραγωγές που βασιζόταν σε διαφημίσεις, επικεφαλίδες εφημερίδων και μαζικές εικόνες από την Αμερικανική λαϊκή πολιτιστική παράδοση, όπως τις κονσέρβες σούπες Κάμπελ και μπουκάλια κόκα κόλας. Το 1962 , άρχισε μία σειρά πορτραίτων της Μέρυλιν Μονρόε. Ακόμη συμπεριέλαβε στη σειρά πορτραίτα της Τζάκι Κένεντυ και του Έλβις Πρίσλευ. Τον ίδιο χρόνο πήρε μέρος σε μία έκθεση Νέο Ρεαλιστών στη Νέα Υόρκη, που ήταν το πρώτο σημαντικό γεγονός της Ποπ Αρτ.
Το 1963, ο Γουόρχωλ μπήκε στη βιομηχανία του κινηματογράφου με κάποια πειραματικά φιλμ. Το στούντιο του γνωστό ως το Εργοστάσιο, έγινε το σημείο συνάντησης για νέους καλλιτέχνες, ηθοποιούς και μουσικούς. Ένας από αυτούς, ο Βαλερύ Σολάνας , τον πυροβόλησε τραυματίζοντας τον σοβαρά το 1968.
Τώρα πλέον ο Γουόρχωλ καθιερώθηκε ως ένας διάσημος διεθνής καλλιτέχνης και εξέθετε τη δουλειά του σε όλο τον κόσμο καθ’ όλη τη δεκαετία του 1970 και 1980.
Στις 22 Φεβρουαρίου του 1987, ο Γουόρχωλ πέθανε ξαφνικά σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης κατά τη διάρκεια εγχείρησης .
. Το όνομα Ποπ Αρτ αποδίδεται στον Βρετανό κριτικό τέχνης Λώρενς Άλογουει, ο οποίος χρησιμοποίησε τον όρο για πρώτη φορά το 1958 αλλά καθιερώθηκε μερικά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα στη δεκαετία του '60, περίοδος που η Ποπ Αρτ γνώρισε και την μεγαλύτερη απήχηση. Μέχρι τότε, συχνά οι Ποπ Αρτ καλλιτέχνες αποκαλούνταν και Νεο-Νταντά με αναφορά στο κίνημα του Ντανταϊσμού. Από αρκετούς, ο Ντανταϊσμός θεωρείται πρόδρομος της Ποπ Αρτ και σίγουρα αποτέλεσε ισχυρή επιρροή. Τα δύο κινήματα συνδέονται μεταξύ τους, κυρίως μέσω της κοινής διάθεσης να προκαλέσουν και να ανυψώσουν το καθημερινό και συνηθισμένο στη θέση του αντικειμένου της τέχνης.
Στις αρχές της δεκαετίας του '60, η Ποπ Αρτ άρχισε να αναπτύσσεται κυρίως στην Αμερική. Η προσωπικότητα του Άντι Γουόρχολ και του Ρόι Λίχτενσταϊν θα δώσουν τη μεγαλύτερη ώθηση στην Ποπ Αρτ. Αν και η Βρετανία αποτελεί τον τόπο γέννησης της Ποπ Αρτ, στην Αμερική γνωρίζει πραγματική έξαρση, γεγονός που ευνοείται και από την οικονομική ευρωστία της Αμερικής.
Κύρια χαρακτηριστικά της Ποπ Αρτ αποτέλεσαν ο αυθορμητισμός, η δημιουργική υπερβολή, η ανάλαφρη διάθεση, η σάτιρα, οι έντονες χρωματικές αντιθέσεις και εν γένει η απόρριψη του παραδοσιακού. Η Ποπ Αρτ υπηρέτησε την αποκαλούμενη μαζική κουλτούρα και συνδέθηκε με ένα είδος εμπορικής τέχνης που απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό. Σε αντίθεση με πολλά προγενέστερα κινήματα της μοντέρνας τέχνης, η Ποπ Αρτ επέδειξε αδιαφορία σε δύσκολα, δυσνόητα ή περισσότερο εγκεφαλικά θέματα, τα οποία για τους καλλιτέχνες του κινήματος θεωρούνταν προϊόντα μιας διάθεσης ελιτισμού. Πίνακες με αναπαραστάσεις τενεκεδένιων κουτιών γνωστού αναψυκτικού, του Έλβις Πρίσλεϊ και της Μέριλιν Μονρόε ή ακόμα θέματα δανεισμένα από τα αμερικανικά κόμιξ και τη διαφήμιση αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα της Ποπ Αρτ αισθητικής.
Οι κυριότεροι Ποπ Αρτ καλλιτέχνες ήταν ο Άντυ Γουόρχωλ, ο Ρόι Λίχνεσταιν,Πήτερ Μπλέικ, Ρίτσαρντ Χάμιλτον και άλλοι.
