Art is a personal thing - Η Τέχνη είναι προσωπική

Αrt is a Personal Thing
Art is quite a personal decision that all people of art have to respect. Any artist can make any kind of art he chooses, such as realistic, or modern, it doesn’t make any difference. However, when it comes to judging, art people have the right to show their likes or dislikes. Some will prefer a modern piece and some others will be attracted by a realistic work of art.
Painters are free to paint violent, weird, pretty, pink or blue. The world of art is such an immense place, where everyone can fit in. Photos are not excluded from the painting process, nor are the self-taught painters. Art is something very personal, and artists can paint what they like, but some of it is really difficult to look at.
Η τέχνη είναι προσωπική
Η τέχνη είναι προσωπική απόφαση που όλοι οι άνθρωποι της τέχνης πρέπει να σέβονται. Ο κάθε καλλιτέχνης μπορεί να κάνει ότι είδος τέχνης επιθυμήσει, όπως ρεαλιστική, ή μοντέρνα τέχνη, δεν έχει καμιά σημασία. Ωστόσο, όταν έρχεται η ώρα για την κριτική, οι άνθρωποι της τέχνης έχουν κάθε δικαίωμα να εκφράσουν τις προτιμήσεις τους. Μερικοί προτιμούν ένα μοντέρνο κομμάτι και μερικοί άλλοι έλκονται από ένα ρεαλιστικό έργο τέχνης.
Οι ζωγράφοι είναι ελεύθεροι να ζωγραφίσουν από βίαια και παράξενα θέματα, έως χαριτωμένα, ροζ, ή μπλε. Ο κόσμος της τέχνης είναι ένα τέτοιο τεράστιο μέρος όπου ο καθένας θα μπορούσε να χωρέσει. Δεν μπορούν να αποκλειστούν από την τέχνη ούτε οι φωτογραφίες, ούτε και οι αυτοδίδαχτοι ζωγράφοι. Η τέχνη είναι κάτι πολύ προσωπικό, και οι ζωγράφοι μπορούν να ζωγραφίσουν ότι θέλουν, αλλά μερικές φορές κάποια έργα τέχνης είναι πολύ δύσκολο να τα κοιτάξεις όσο καλή διάθεση και εάν έχεις.

Conceptual Art

Conceptual Art
It is an art movement in which the concept has a priority over traditional aesthetics. The concept or idea is the most important part of the work. Planning and decision making are made in the artist’s mind beforehand, and execution is a secondary affair.. It has been asserted that conceptual art questions the nature of art itself. One of the most important things to be questioned was the assumption that the role of the artist was to create special kinds of things. Conceptual art does not practice the traditional skills of painting and sculpture. It has come to be associated with forms of contemporary art. The problem in the seventies however, was the confusion between “concept” and the “intention” of the artist.
Conceptualism was initiated by the work of Marcel Duchamp, who produced examples such as “a fountain”, a standard urine basin,(rejected in the society of independent artists in New York). In traditional terms an object like this cannot be called art, since it was not created by hand with the intention of becoming an art item. His work had a theoretical impact for future conceptualists.
The term “concept art” was first mentioned in an article by the artist Henry Flynt. By mid-1970s there were several conceptual publications, performances, texts and paintings. In 1970, the first dedicated conceptual art exhibition, was presented at the New York Cultural Center.
The Conceptual art movement emerged during the 1970s. In part, it was a reaction against formalism as it was asserted by the famous art critic Greenberg. According to his beliefs, modern art should follow a progressive reduction and refinement . The task of painting, for example, was to define what kind of object a painting truly is: Painting depicts flat objects on canvas surfaces where coloured pigment is applied. However, perspective illusion is irrelevant to the essence of painting, and ought to be removed.
Conceptual art went to extremes by removing the need of objects altogether, sharing a distaste for illusion, whereas by the end of 1960s the need to exclude external objects no longer found supporters. The movement attempted to avoid galleries or museums as the determiner of art, or the art market as the owner or distributor of art. For a conceptual artist anyone who has seen one of his works, owns it because there is no way of taking it out of his mind. This sort of art is sometimes reduced to a set of instructions and descriptions, but stopping short of making it –emphasizing that the idea is more important than the artifact.
An important difference between conceptual art and more “traditional” forms of art goes to the question of artistic skill. The skill in the handling of traditional media plays little role in conceptual art. It is true that no skill is required to make conceptual art. It is not so much an absence of skill or hostility toward tradition, as a disregard for individual artistic expression.
The first wave of “conceptual art” movement extended from 1967 to 1978. Early “concept” artists like Henry Flynt, Robert Morris, and Ray Johnson influenced the later widely accepted movement of conceptual art. Conceptual artists like Dan Graham and Hans Haacke have proved very influential on subsequent artists. There is also a second or third- generation conceptualists. Many of the concerns of conceptualists have been taken by contemporary artists of installation art, performance art and digital art.

Εννοιολογική Ζωγραφική

Εννοιολογική Ζωγραφική
Είναι το κίνημα της τέχνης στο οποίο η έννοια έχει προτεραιότητα πάνω από την παραδοσιακή αισθητική. Η έννοια ,ή ιδέα είναι το πιο σημαντικό μέρος του έργου. Ο σχεδιασμός και η λήψη της απόφασης γίνονται στο μυαλό του καλλιτέχνη από πριν, και η εκτέλεση είναι ένα δευτερεύον θέμα. Έχει αναφερθεί ότι η εννοιολογική τέχνη αμφισβητεί τη φύση της ίδιας της τέχνης. Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που αμφισβητούνται ήταν η υπόθεση ότι ο ρόλος του καλλιτέχνη ήταν να δημιουργήσουν ειδικά είδη αντικειμένων. Η εννοιολογική τέχνη δεν εξασκεί τις παραδοσιακές τεχνικές της ζωγραφικής και γλυπτικής. Συσχετίζεται με τύπους σύγχρονης τέχνης. Το πρόβλημα στη δεκαετία το 1970 ήταν η σύγχυση ανάμεσα στην «έννοια» και την «πρόθεση» του καλλιτέχνη.
Η εννοιολογική τέχνη πρωτοεμφανίστηκε στο έργο του Μισέλ Ντουσάν, ο ποίος παρουσίασε παραδείγματα όπως η « λεκάνη» , μία συνηθισμένη τουαλέτα ούρησης που απορρίφτηκε όμως από την έκθεση ανεξάρτητων καλλιτεχνών στη Νέα Υόρκη. Με παραδοσιακούς όρους ένα τέτοιο αντικείμενο δεν θα μπορούσε να αποκληθεί τέχνη, Δεν δημιουργήθηκε με χειρονακτικό τρόπο με σκοπό να γίνει ένα έργο τέχνης.
Ο όρος «εννοιολογική τέχνη» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε ένα άρθρο από το καλλιτέχνη Χένρυ Φλιντ. Κατά το μέσο της δεκαετίας του 1970 υπήρξαν εννοιολογικές δημοσιεύσεις, κείμενα και πίνακες ζωγραφικής. Η πρώτη έκθεση με αποκλειστικά εννοιολογικά θέματα διοργανώθηκε στο πολιτιστικό κέντρο της Νέας Υόρκης.
Το κίνημα της εννοιολογικής τέχνης εμφανίστηκε περίπου το 1969.Εν μέρει ήταν μία αντίδραση εναντίον του φορμαλισμού που υποστήριζε ο Διάσημος τεχνοκριτικός Γκρίνμπεργκ. Σύμφωνα με τις απόψεις του, η μοντέρνα τέχνη πρέπει να ακολουθείται από περιορισμό της αφαίρεσης και να εκλεπτύνεται. Καθήκον της ζωγραφικής, παραδείγματος χάριν, ήταν να προσδιορίσουν τι είδους αντικείμενο ήταν στ’ αλήθεια : Η ζωγραφική απεικονίζει επίπεδα αντικείμενα σε επιφάνειες μουσαμά όπου προστίθεται η χρωστική ουσία. Ωστόσο η ψευδαίσθηση της προοπτικής είναι άσχετη με την ουσία της ζωγραφικής, και θα έπρεπε να εξαφανιστεί.
Η εννοιολογική τέχνη έφτασε στα άκρα απομακρύνοντας την ανάγκη των αντικειμένων τελείως δείχνοντας αποστροφή προς την ψευδαίσθηση, ενώ κοντά στο τέλος της δεκαετίας του 1960 αυτή η ανάγκη δεν έβρισκε οπαδούς. Το κίνημα προσπάθησε να αποφύγει τις γκαλερί, ή τα μουσεία σαν καθοριστικούς παράγοντες διαμόρφωσης της τέχνης, ή η αγορά της τέχνης σαν ιδιοκτήτης και διακινητής των έργων τέχνης. Οι εννοιολογικοί καλλιτέχνες θεωρούν ότι όποιος δει ένα εννοιολογικό έργο, γίνεται αυτόματα και ιδιοκτήτης του επειδή κανένας δεν μπορεί πλέον να το βγάλει από το μυαλό του. Αυτή το είδος τέχνης περιορίζεται μερικές φορές σε ένα σετ οδηγιών και περιγραφών, αλλά σταματά την ολοκλήρωση, τονίζοντας ότι η ιδέα είναι πιο σημαντική από το ίδιο το έργο.
Μία σημαντική διαφορά ανάμεσα στην εννοιολογική τέχνη και σε πιο παραδοσιακές μορφές τέχνης οδηγεί στο ερώτημα της καλλιτεχνικής ικανότητας. Η ικανότητα στο χειρισμό των παραδοσιακών μέσων παίζει ελάχιστο ρόλο στην εννοιολογική ζωγραφική. Είναι αλήθεια ότι δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη ικανότητα για δημιουργηθεί εννοιολογική τέχνη. Δεν είναι ότι λείπει από αυτούς τους καλλιτέχνες η εικαστική ικανότητα, ή ότι έχουν εχθρότητα προς την παράδοση, αλλά έχουν μία περιφρόνηση για την ατομική εικαστική έκφραση.
Το πρώτο κύμα του «εννοιολογικού ρεύματος» διάρκεσε από το 1967 έως το 1978. Πρώιμοι εννοιολογικοί καλλιτέχνες που διακρίθηκαν ήταν οι Χένρυ Φλιντ, Ρόμπερτ Μόρρις και Ρέυ Τζόνσον που επηρέασαν το ρεύμα που έγινε ευρύτερα αποδεκτό. Οι εννοιολογικοί καλλιτέχνες Νταν Γκράχαμ και Χανς Χάακε είχαν μεγάλη επίδραση στο κίνημα αυτό και τους επόμενους καλλιτέχνες. Σ’ αυτούς πρέπει να προστεθεί και μία Τρίτη γενεά εννοιολογιστών, Πολλά στοιχεία της τέχνης έχουν υιοθετηθεί από σύγχρονους ζωγράφους της τέχνης εγκατάστασης, της περφόρμανς και της ψηφιακής τέχνης

Resting in the sun by Charalampos Laskaris

Original oil on canvas created by Charalampos Laskaris in Costantinople in May 2010
Size 60-80 cm
The painting shows life outside the walls of Costantinople in older times

Painting with glazes

Painting with glazes
A glaze is simply a thin, transparent layer of paint and glazing is simply building up colour by applying thin, transparent layers one of top of another dry layer. Each glaze modifies those beneath it. Although the theory is easy, putting it into practice takes patience and persistence to master. If you’re a painter who needs instant satisfaction, glazing is probably not for you. But if you’re a painter wanting to take your paintings up a bit, glazing will give you colours with a luminosity, richness, and depth you cannot get by mixing colours on a palette. Why is this? In very basic terms, it’s because light travels through all the transparent layers (glazes), bounces off the canvas, and reflects back at you.
Take the time to learn which pigments are transparent, semi-transparent, or opaque. Transparent colours work best for building up rich, subtle colours through layers of glazes, but this is not to say you shouldn’t experiment with opaque colours. But if you’re just starting, stick to transparent colours for your glazes initially and keep opaque colours for the initial layers. Your eyes mix the layers of colour to ‘see’ the final colour, giving luminosity you don’t get when you mix colours physically.
If you apply a glaze onto still wet paint, the layers of paint will mix together, which is just what you don’t want to happen. Be patient rather than sorry. How soon an oil glaze will be dry depends on the climate you live in and your studio condition; do some sample glazes to find out. The paint must be dry to the touch, not sticky. It is very professional to work on several paintings so you may paint with glazes easier.
A glaze is a thin layer of paint which should lie smoothly on top of the previous layers. You don’t want to create a collection of paint on top of any rough paint. A smooth canvas is ideal for glazes. Use a light-coloured or white ground, which helps reflect light, rather than a dark one, which helps absorb light.
Glazing mediums thin the paint you’re using to the right constituency for glazing and, if you buy a fast-drying formula, it speeds up the rate at which the paint dries. Experiment with the ratio of medium to paint to get a feel for how much to add; too much and you sometimes get an excessively glossy effect.
Glazes want to be painted smoothly, without visible brush marks. Use a soft brush with rounded edges, such as a filbert brush. If there is excessive paint you may use a dry fan brush to remove the visible brush marks. When the painting is finished, apply one final glaze over the whole painting. This helps unify all the parts of the painting. An alternative way is to apply a final unifying glaze to the whole painting or just some elements in the focal point.

Ζωγραφική με Λαζούρες

Ζωγραφίστε με Λαζούρες
Η λαζούρα είναι ένα λεπτό, διαφανές στρώμα χρώματος που δημιουργείτε προσθέτοντας διαφανή στρώματα χρωμάτων το ένα επάνω στο άλλο σε ένα στεγνό στρώμα. Κάθε λαζούρα αλλάζει τα στρώματα από κάτω. Έτσι γιατί μία λαζούρα θα έπρεπε να προβληματίζει, ή ακόμη να απειλεί τους ζωγράφους τόσο πολύ; Λοιπόν, ενώ η θεωρεία μπορεί να είναι εύκολη, η εφαρμογή της θέλει υπομονή και επιμονή για να κατακτηθεί.
Εάν είστε ένας ζωγράφος που θέλει άμεσο αποτέλεσμα, τότε οι λαζούρες δεν είναι κατάλληλες για σας. Εάν όμως θέλετε να κάνετε ένα βήμα παραπάνω, να δώσετε στα χρώματα σας φωτεινότητα και βάθος, δεν μπορείτε να το κάνετε ανακατεύοντας μόνο τα χρώματα στην παλέτα. Γιατί αυτό; Με απλά λόγια το χρώμα ταξιδεύει μέσα από τα στρώματα χρώματος (λαζούρες), αναπηδά στον μουσαμά και αντανακλάται πίσω σε σας.
Αφιερώστε κάποιο χρόνο για να μάθετε πια χρώματα είναι διαφανή, πια ημιδιαφανή και πια αδιαφανή..
Με τα διαφανή χρώματα μπορείτε να πετύχετε πλούσια εκλεπτυσμένα χρώματα μέσα από λαζούρες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να πειραματίζεστε με αδιαφανή χρώματα. Αλλά εάν αρχίσατε μόλις να πειραματίζεστε με τις λαζούρες, χρησιμοποιείτε μόνο διαφανή χρώματα αρχικά και κρατήστε τα αδιαφανή χρώματα στα πρώτα στρώματα του πίνακα σας.
Όταν το προηγούμενο στρώμα είναι ακόμη υγρό και επιχειρήσετε να ζωγραφίσετε με λαζούρα, τότε τα χρώματα θα αναμειχθούν μεταξύ τους, κάτι που φυσικά δεν θα θέλατε να συμβεί. Το πόσος χρόνος χρειάζεται για να στεγνώσει μία λαζούρα έχει να κάνει με το κλίμα όπου ζείτε και τις συνθήκες στο στούντιο σας. Το χρώμα πρέπει να είναι στεγνό στην αφή και να μη είναι κολλώδες. Μπορείτε να δουλεύεται σε πολλούς πίνακες συγχρόνως για να μετακινήστε από τον ένα στον άλλο και να αφήνετε περιθώριο για να στεγνώνουν οι προηγούμενοι.
Η λαζούρα είναι ένα λεπτό στρώμα χρώματος το οποίο πρέπει να είναι απαλό πάνω από τα προηγούμενα στρώματα. Δεν θα θέλατε να μαζευτεί πολύ χρώμα σε κάποιο σημείο. Έχει σημασία ο μουσαμάς σας να είναι πυκνής ύφανσης και απαλός.
Το υπόστρωμα θα πρέπει να είναι άσπρο, ή κάποιο άλλο φωτεινό χρώμα το οποίο να αντανακλά το φως μέσα από τις διαφάνειες, διότι ένα σκούρο χρώμα απορροφά το φως.
Τα λάδια για λαζούρες αραιώνουν τα χρώματα σας και πρέπει να έχουν την κατάλληλη σύνθεση που να στεγνώνει γρήγορα. Ακόμη λύνουν τυχόν προβλήματα πρόσφυσης στο μουσαμά. Πειραματιστείτε με την αναλογία του λαδιού με το οποίο ζωγραφίζετε, για να μη γίνει το έργο υπερβολικά γυαλιστερό.
Οι λαζούρες πρέπει να ζωγραφίζονται απαλά χωρίς ορατές πινελιές. Γι αυτόν το λόγο χρησιμοποιείτε απαλά πινέλα με στρογγυλεμένες άκρες όπως τα πινέλα φίλμπερτ Απαραίτητα να χρησιμοποιείτε ένα πινέλο βεντάλια για να εξαφανίζετε τις φανερές πινελιές.
Όταν τελειώσει ο πίνακας, περάστε μία τελική λαζούρα πάνω σε όλο το έργο. Αυτό βοηθάει να ενωθούν όλα τα μέρη του πίνακα. Εναλλακτικά θα μπορούσατε να περάσετε μία λαζούρα στα σημεία με το κέντρο ενδιαφέροντος.