Ερμηνεία της Τέχνης
Η τέχνη είναι η διαδικασία, ή το εκούσιο προϊόν με στοιχεία που επηρεάζουν τις αισθήσεις, ή τα αισθήματα. Έχει να κάνει με μεγάλο αριθμό ανθρώπινης δραστηριότητας όπως η μουσική, η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος, η γλυπτική και η ζωγραφική. Η ερμηνεία της τέχνης εξετάζεται ακόμη από ένα παρακλάδι της φιλοσοφίας γνωστό ως αισθητική.
Ωστόσο ο ορισμός της τέχνης έχει γίνει προβληματικός κατά τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα Ένα αντικείμενο μπορεί να χαρακτηρίζεται από προθέσεις, ή από την έλλειψη τους από το δημιουργό χωρίς αυτός να έχει ξεκάθαρη πρόθεση. Ένα βάζο, που συνήθως χαρακτηρίζεται ως ένα χρηστικό οικιακό αντικείμενο, μπορεί να χαρακτηριστεί ως τέχνη από ένα άλλο καθαρά διακοσμητικό. Όταν πάλι κάποιοι πίνακες παράγονται μαζικά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως τέχνη.
Παραδοσιακά ο όρος τέχνη χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάθε ανθρώπινη δεξιότητα, ή γνώση. Αυτό άλλαξε κατά τη Ρομαντική περίοδο, όταν θεωρήθηκε ότι αυτή η ειδική ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου επηρεαζόταν από την θρησκεία και την επιστήμη. Η φύση της τέχνης έχει περιγραφεί ως μία φευγαλέα φυγή από τα παραδοσιακά προβλήματα του ανθρώπινου πολιτισμού. Έχει προσδιοριστεί ως μέσο για την έκφραση, ή την επικοινωνία των αισθημάτων και των ιδεών και ως μίμηση, ή παράσταση. Ένας Ρώσος συγγραφέας προσδιορίζει την τέχνη ως ένα έμμεσο τρόπο επικοινωνίας ενός ανθρώπου με έναν άλλο. Μία άλλη αναφορά προωθεί μία ιδεαλιστική άποψη ότι η τέχνη εκφράζει αισθήματα, και ότι στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο μέσα στο μυαλό του καλλιτέχνη. Ως μίμηση, ή παράσταση έχει τις ρίζες της στη φιλοσοφία του Αριστοτέλη. Πιο πρόσφατα ερμηνεύεται ως ένα μέσο σύμφωνα με το οποίο μία κοινότητα αναπτύσσει μία προσωπική έκφραση, ή παράσταση. Έργα παγκόσμιας τέχνης μπορούν να πουν ιστορίες, ή απλά να εκφράσουν μία αισθητική αλήθεια, ή συναίσθημα.
Μία εγκυκλοπαίδεια δίνει ορισμό για την τέχνη ως « η χρήση ικανότητας και φαντασίας για τη δημιουργία αισθητικών αντικειμένων, του περιβάλλοντος, ή εμπειριών που μπορούμε να μοιραζόμαστε με άλλους». Με αυτόν τον ορισμό της λέξης καλλιτεχνικά έργα τέχνης υπάρχουν από τη χαραυγή της ανθρωπότητας. Από την πρώιμη προϊστορική ως τη μοντέρνα τέχνη. Ωστόσο, μερικές θεωρίες περιορίζουν το νόημα της στις σύγχρονες κοινωνίες. Ένας κριτικός τέχνης είπε το 1970 « Είναι αναμφισβήτητο για την τέχνη ότι, δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη, ούτε όσο αφορά την ίδια, ούτε και το δικαίωμα της να υπάρχει».
Η πρώτη και ευρύτερη έννοια του ορισμού της τέχνης είναι εγγύτερη σ’ αυτήν του Λατινικού (Ars) που γενικά μεταφράζεται ως δεξιότητα. Αυτός ο ορισμός είναι φυσικά πολύ ευρύτερος και περιλαμβάνει την ιατρική και την στρατιωτική τέχνη. Μερικά έργα τέχνης έχουν περισσότερη πρακτική χρήση από το είναι απλά διακοσμητικά. Παραδείγματος χάριν ένα φανάρι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν φωτιστικό μέσο αλλά και σαν ένα διακοσμητικό αντικείμενο. Στη δεύτερη πιο πρόσφατη σημασία του όρου, ονομάζεται δημιουργική τέχνη, ή καλές τέχνες. Η υψηλή τέχνη (fine art) σημαίνει την ικανότητα του καλλιτέχνη να εκφράσει τη δημιουργικότητα του, να συμμετάσχει στις αισθητικές ευαισθησίες του κοινού, ή να τραβά την προσοχή των θεατών σε πιο εκλεπτυσμένα και ωραία αντικείμενα. Ωστόσο το κοινό είναι εκείνο που κρίνει το τελικό αποτέλεσμα, και όχι ο καλλιτέχνης. Παρομοίως, εάν αυτή η τέχνη έχει οικονομική επιτυχία, τότε χαρακτηρίζεται ως εμπορική αντί για υψηλή τέχνη. Από τη άλλη, οι χειρονακτικές τέχνες ονομάζονται εφαρμοσμένες τέχνες. Οι δύο αυτές μορφές τέχνης δεν έχουν συγκεκριμένες διαφορές εκτός ως την αξιολόγηση τους. Ωστόσο στην υψηλή τέχνη υπάρχουν και άλλοι στόχοι εκτός από την δημιουργικότητα και την αυτό έκφραση. Έχει η τέχνη πολιτικό, πνευματικό και φιλοσοφικό κίνητρο, ή ο μόνος της στόχος είναι να δημιουργεί μόνο κάτι όμορφο; Προσπαθεί να ερευνήσει τη φύση της αντίληψης, ή να δημιουργήσει έντονα συναισθήματα; Ο στόχος της φαινομενικά είναι ανύπαρκτος.
Η τέχνη μπορεί να περιγράφει πολλά πράγματα:
Είναι μία δραστηριότητα, ή η ηχώ ενός μηνύματος, μία διάθεση, ή ο συμβολισμός που θα μεταβιβαστεί στο θεατή ( η τέχνη είναι μία εμπειρία). Μπορεί να ερμηνευτεί στη βάση της εικόνας, ή των αντικειμένων, και έχει ως στόχο να διεγείρει τα αισθήματα και τις σκέψεις του θεατή, ή ιδέες μέσα από τις αισθήσεις του. Μπορεί να πάρει διάφορες μορφές και να υπηρετήσει διαφορετικούς λόγους. Η χρήση επιστημονικής γνώσης για τη δημιουργία κάτι καινούριου δεν σημαίνει απαραίτητα τη δημιουργία τέχνης.
