Η χρήση του Χρώματος
Κοντά στο τέλος του 19ου αιώνα μία ομάδα ζωγράφων εγκατέλειψε τη χρήση του χρώματος όπως το γνωρίσαμε από προηγούμενες περιόδους. Αυτή η ομάδα ζωγράφων επηρεάστηκε από τους Σεζάν, Βαν Γκογκ και Γκωγκέν. Καθοδηγούμενοι από τον Ματίς έγιναν γνωστοί ως οι «Φωβιστές» ή «άγρια θηρία». Χρησιμοποιούσαν λαμπρές αποχρώσεις όχι για να αποδώσουν κάποια αντικείμενα αλλά να χρησιμοποιήσουν το χρώμα ως αυτοσκοπό. Ένα έργο ζωγραφισμένο με το στυλ των Φωβιστών συσχέτιζε χρωματικά σχήματα ,παρά ένωνε το σχέδιο με γραμμές. Αυτή η στροφή από την παράδοση προσέδωσε στο χρώμα μία ακεραιότητα που απέκτησε μία δική του διάσταση καθώς αυτό χρησιμοποιείται απευθείας από τα σωληνάρια με ελάχιστη ανάμειξη. Η χρησιμοποίηση του χρώματος δεν έχει κάτι το μυστικιστικό, αλλά πρέπει να ξεκαθαριστούν κάποιες βασικές ιδέες εάν θέλουμε να το χρησιμοποιούμε χωρίς φόβο και να το οδηγούμε εκεί που εμείς θέλουμε.
Τα βασικά του χρώματος
Το χρώμα είναι το χαρακτηριστικό του φωτός που περιγράφεται με το όνομα του χρώματος. Είναι γεγονός ότι το χρώμα είναι φως και το φως αποτελείται από πολλά χρώματα—όπως τα χρώματα του ουράνιου τόξου, κόκκινο, πορτοκαλί, πράσινο μπλε και βιολετί. Τα αντικείμενα απορροφούν συγκεκριμένα μήκη κύματος και αντανακλούν άλλα πίσω στo θεατή. Αντιλαμβανόμαστε αυτά τα μήκη κύματος ως χρώμα.
Ένα χρώμα περιγράφεται με τρεις τρόπους :Από το όνομα του, πόσο καθαρό, ή μη κορεσμένο και από την τονικότητα, ή φωτεινότητα του χρώματος. Μολονότι το ροζ, το πορφυρό, και το κεραμιδί είναι όλα παραλλαγές του κόκκινου κάθε απόχρωση γίνεται διαφορετική από τον κορεσμό, την ένταση και την τονικότητα.
Η ένταση, ο κορεσμός και η φωτεινότητα /τονικότητα συσχετίζονται και έχουν να κάνουν με την περιγραφή του χρώματος
Ο κορεσμός: Είναι ο βαθμός καθαρότητας του χρώματος ,δηλαδή πόσο κόκκινο είναι το κόκκινο, η αν είναι σπασμένο από κάποιο άλλο χρώμα.
Η ένταση: Είναι πόσο λαμπρή .ή μουντή είναι μία απόχρωση. Μπορούμε να μειώσουμε ,ή να αυξήσουμε την ένταση με άσπρο, ή μαύρο.
Η φωτεινότητα / τονικότητα : Είναι η μέτρηση της ποσότητας του φωτός που αντανακλάται από μία απόχρωση. Οι αποχρώσεις με περισσότερο άσπρο έχουν μεγαλύτερη φωτεινότητα ,ή τονικότητα.
Η σκιά και η απόχρωση : Είναι όροι που αναφέρονται σε παραλλαγή του χρώματος.
Η σκιά: Είναι το χρώμα που παράγεται με την προσθήκη του μαύρου.
Η απόχρωση (tint) : παράγεται με την προσθήκη του λευκού.
Συνδυασμοί χρωμάτων
Οι συνδυασμοί χρωμάτων μπορεί να περάσουν απαρατήρητοι όταν είναι ευχάριστοι, ωστόσο μας προκαλούν όταν οι συνδυασμοί φαίνονται να συγκρούονται. Το τελικό αποτέλεσμα που επιδιώκουμε στην τελική του μορφή, ή σύνθεση είναι η επιτυχημένη χρήση του χρώματοs
Γνωρίζουμε κατά πόσο είμαστε επιτυχημένοι, ή όχι ελέγχοντας την οπτική ισορροπία και την αρμονία της τελικής σύνθεσης. Η ισορροπία και η αρμονία επιτυγχάνονται με την οπτική αντίθεση που υπάρχει ανάμεσα στους συνδυασμούς χρωμάτων. Ο σχεδιασμός ενός επιτυχημένου χρωματικού συνδυασμού αρχίζει με την έρευνα και την κατανόηση των σχέσεων των χρωμάτων.
Χρησιμοποιώντας τη χρωματική ρόδα είναι εύκολο να εντοπίσουμε αυτές τις σχέσεις ανάμεσα στα χρώματα.
Μονοχρωματική σχέση: Τα χρώματα είναι παραλλαγές της ίδιας απόχρωσης.
Η συμπληρωματική Σχέση: Είναι η σχέση όπου τα χρώματα είναι απέναντι στο χρωματικό τροχό, όπως κόκκινο με πράσινο , πορτοκαλί με μπλε ,ή βιολετί με κίτρινο
Η Αναλογική Σχέση: Τα χρώματα είναι το ένα δίπλα στο άλλο όπως παραδείγματος χάριν κίτρινο, πορτοκαλί και κόκκινο.
Η Τριαδική σχέση: Οι τρεις αποχρώσεις βρίσκονται σε ίσες αποστάσεις στο χρωματικό τροχό.
