The Great Rum school in Costantinople

Original oil on canvas created by Charalampos Laskaris in February 2010
Size 85-65 cm
The painting shows the Great Rum school in Fanar Costantinople.

Composition in Painting

Composition in art
It is an important part of the painting procedure and involves the arrangement of elements and getting them in to work together. The artist lays out the shapes and divides the space in the painting in such away that appeals to your senses. The purpose of composition is to lead the eye into a painting, and keep the viewer’s interest in it.
When you develop your composition, try to avoid putting the main focus of interest in the centre of your painting. Divide the areas of your canvas into parts of different sizes. If you want to paint a landscape painting, do not put the horizon right in the centre of your painting. Because people read from left to right, do not place all the interesting parts of your composition on the left side of your painting and people will have no reason to continue viewing the rest of your painting. You had better keep your interesting elements away from the edges of the canvas.
It is a common mistake to place the focal point of a painting directly in the centre. Another common mistake is to split the painting directly in half as in a landscape painting where the horizon line is directly in the middle of the painting.
The focal point in your painting is the main element or subject in your painting and should attract the viewer’s eye. All other elements in the composition of your painting should help to guide the viewer’s eye to this focal point.
A good way for creating a focal point in your painting is by using colour. For instance, if your painting is bluish you can make the focal point stand out by using yellow. This warm yellow will stand out against the cool blues in the rest of the painting.
You may also create a focal point in your painting by using contrast. For instance you could use mainly dark values in your painting and create a centre of interest that is light in value.
Another way of creating a focal point is by using size differences. For instance, if you were to create a cityscape, you could make a tall building stand out amongst smaller ones.
When you compose a painting, you had better use an odd number of elements. No one is exactly sure why this works. One theory is that a viewer breaks up the composition by mentally grouping even elements together.
If you have more than one object in a painting, you need to arrange them with regards to the distance between them. Objects should never “just touch” one another. You should either overlap objects or have space between them. Try not to equally space objects, but instead, vary the distance between objects to create more variety.
When you start a painting, you may choose either a warm or a cool colour theme. Do not mix the two into one painting or you could confuse the viewer. This is not to say you cannot use warm and cool colours together in a painting. Just try and make one more dominant than the other.
Value is how light or dark a colour is in your painting. A painting that is all one value is boring. You need to have a variety of light and dark objects in a painting to create more interest .If a scene inspires you, a view finder tool that may help you with your composition may help you with capturing the scene. You can make such a viewfinder by cutting two L-shaped cardboards that can create a frame when joined together.

Η Σύνθεση στη Ζωγραφική

Η Σύνθεση στη Ζωγραφική
Η σύνθεση είναι ένα σημαντικό μέρος της διαδικασίας της ζωγραφικής και περιλαμβάνει την οργάνωση στοιχείων επάνω στο μουσαμά και πως πρέπει να τα συνδυάζει μεταξύ τους. Ο καλλιτέχνης αναπτύσσει τα σχήματα
και διαιρεί το πίνακα του με τέτοιο τρόπο που να είναι ελκυστικός στις αισθήσεις σας. Ο σκοπός της σύνθεσης είναι να οδηγήσει το βλέμμα του θεατή μέσα στον πίνακα, και να κρατήσει το ενδιαφέρον του σ’ αυτόν.
Όταν αναπτύσσετε τη σύνθεση σας προσπαθήστε να αποφύγετε το κεντρικό σημείο ενδιαφέροντος στο κέντρο του πίνακα. Διαιρέστε τις περιοχές του πίνακα σου σε μέρη με διαφορετικό μέγεθος. Εάν θέλετε να ζωγραφίσετε ένα τοπίο αποφύγετε να βάλετε τη γραμμή του ορίζοντα στο κέντρο του πίνακα. Επειδή οι άνθρωποι διαβάζουν από αριστερά προς τα δεξιά, μη βάζετε όλα τα ενδιαφέροντα στοιχεία στην αριστερή πλευρά του πίνακα διότι οι θεατές δεν θα έχουν ενδιαφέρον να δουν το υπόλοιπο μέρος του πίνακα. Φροντίστε να κρατάτε τα ενδιαφέροντα στοιχεία του πίνακα σας μακριά από τα άκρα του μουσαμά.
Είναι κοινό λάθος να τοποθετείτε το κεντρικό σημείο ενδιαφέροντος στο κέντρο του πίνακα. Ένα άλλο κοινό λάθος είναι να διαιρείτε τον πίνακα ενός τοπίου στα δύο βάζοντας τη γραμμή του ορίζοντα ακριβώς στο κέντρο.
Το κεντρικό σημείο ενδιαφέροντος είναι το κύριο στοιχείο, ή θέμα του πίνακα σας και θα πρέπει να έλκει το βλέμμα του θεατή. Όλα τα άλλα στοιχεία στη σύνθεση θα πρέπει να καθοδηγούν το βλέμμα του θεατή στο κεντρικό σημείο ενδιαφέροντος.
Μπορείτε ακόμη να δημιουργήσετε το κεντρικό σας σημείο ενδιαφέροντος χρησιμοποιώντας κοντράστ. Παραδείγματος χάριν θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε σκούρους τόνους για να δημιουργήσετε ένα κέντρο ενδιαφέροντος σε ένα θέμα που έχει φωτεινούς τόνους.
Άλλος ένας τρόπος για να δημιουργήσετε ένα κεντρικό σημείο ενδιαφέροντος είναι να χρησιμοποιήσετε τη διαφορά μεγέθους. Παραδείγματος χάριν, εάν θέλετε να δημιουργήσετε ένα τοπίο πόλης, θα μπορούσατε να ζωγραφίσετε ένα ψηλό κτήριο που θα ξεχωρίζει ανάμεσα σε άλλα χαμηλά.
Όταν συνθέτετε ένα πίνακα, θα πρέπει να χρησιμοποιείτε μονά στοιχεία. Κανένας δεν γνωρίζει πως λειτουργεί αυτό. Μία θεωρία λέγει ότι ο θεατής σπάζει τη σύνθεση ομαδοποιώντας τα διάφορα στοιχεία μεταξύ τους.
Εάν έχετε περισσότερα από ένα αντικείμενα σε ένα πίνακα, πρέπει να τα τοποθετείτε σε σχέση με την απόσταση μεταξύ τους. Τα αντικείμενα δεν θα πρέπει απλά να ακουμπούν το ένα το άλλο. Θα πρέπει ,ή να επικαλύπτονται ,ή να έχουν κάποια απόσταση μεταξύ τους. Προσπαθήστε να μη βάλετε τα αντικείμενα σε ίση απόσταση για να δημιουργήσετε μεγαλύτερη ποικιλία.
Όταν αρχίζετε ένα πίνακα, μπορείτε να διαλέξετε ανάμεσα σε θερμά, ή ψυχρά χρώματα. Μη τα ανακατέψετε πολύ για να μη μπερδέψετε τον θεατή. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιείτε θερμά και ψυχρά χρώματα μαζί, αλλά πρέπει τα μεν να υπερέχουν των άλλων.
Η τονικότητα είναι πόσο φωτεινό, ή σκούρο είναι το χρώμα στον πίνακα. Ένας πίνακας που έχει μόνο μία τονικότητα χρωμάτων είναι βαρετός. Χρειάζεται να έχετε μια ποικιλία φωτεινών και σκοτεινών αντικειμένων για να δημιουργήσετε μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Εάν μία σκηνή στη φύση σας εμπνέει, ένα οφθαλμοσκόπιο θα ήταν μεγάλη βοήθεια για να καδράρουμε το θέμα. Το οφθαλμοσκόπιο φτιάχνεται απλά από δύο κομμάτια χαρτονιού σε σχήμα «Γάμμα» που μπορούν σέρνοντας τα το ένα στο άλλο να δημιουργήσουν μία κορνίζα με την οποία μπορούμε να απομονώσουμε ένα θέμα.

The Leander Tower Bosphorus

Original oil on canvas 65-85 cm created by Laskaris Charalampos in 2009
My Email: laskarischarles584@gmail.com

Chora monastery ( Kariye museum) By Laskaris

My Email is laskarischarles584@gmail.com
Created in February 2010
Size : 50-70 cm

The Titan War by Laskaris

original oil on canvas 70-90 cm, created in 1999
Painted with painting knives.
My Email laskarischarles584@gmail.com

Ancient Greek Pottery

When poets, soldiers, statesmen gathered in a mansion in an ancient Greek city for a symposium, jewels adorned their arms and fingers, rich garments made the assemblies gorgeous, flowers filled the air with perfume. When they toasted for their welfare and peace they raised their decorated kylix with delicious red wine diluted in a decorated crater with water.
In art history ceramic art means the art of objects made from clay. The word "ceramics" comes from the Greek keramikos (κεραμικός), meaning "pottery" It includes figures, pottery and tiles. Some are considered fine art and others are only decorative. This art doesn’t include glass or mosaic. Ceramic art is widespread in most cultures world wide, in Greece, Crete, China, Japan and elsewhere. Ceramic objects date as far back as 29,000 BC from an area in the Czech Republic. The earliest pottery comes from caves in China around 18,300 BC.
The potter's wheel was probably invented in Mesopotamia by the 4th millennium BC, but spread across nearly all Eurasia and much of Africa, though it remained unknown in the New World until the arrival of Europeans. Decoration of the clay by incising and painting is found very widely, and was initially geometric, but often included figurative designs from an earlier era.
Figures and ornaments were painted on the body of the vessel using shapes and colors. Delicate contours were incised into the paint before baking, and details could be reinforced and highlighted with opaque colors, usually white and red. The principal centers for this style were initially the commercial city of Corinth, and later Athens. Greek black-figure vases were very popular with the Etruscans, as is evident from frequent imports.
Black-figure painting on vases was the first art style (550-530 BC) to give rise to a significant number of well- known artists. Some are known by their true names, others only by the names given to them by the scientific community. Especially Athens was the home of well-known artists. Some potters introduced a variety of innovations which frequently influenced the work of the painters; sometimes it was the painters who inspired the potters’ originality. Red- as well as black-figure vases are one of the most important sources of mythology, and sometimes also for researching day-to-day ancient Greek life.
Red-figure vase painting is one of the most important styles of figural Greek vase painting. It developed in Athens around 530 BC and remained in use until the late 3rd century BC. It replaced the previously dominant style of Black-figure vase painting within a few decades. Its modern name is based on the figural depictions in red colour on a black background, in contrast to the preceding black-figure style with black figures on a red background. Because they were created at specific periods, fragments of such pottery found at archaeological sites, help archaeologists date the antiquities they discover with great precision.
Attic red-figure vases were exported throughout Greece and beyond. For a long time, they dominated the market for fine ceramics. Only few Greek cities could compete with Athens in terms of innovativeness, quality and production capacity. Of the red figure vases produced in Athens alone, more than 40,000 specimens and fragments survive today. The study of this style of art has made enormous progress since the 19th century
Some of the most famous pottery artists known by their names were Euphronius, Exekias, Nearchos, Amasis, and others named by scientists, like the painter of Achilles. Types of pottery were the kylix ( a cup for drinking wine), Amphorae ( vessels for carrying olive oil), Kraters ( big open mouth vessels for holding wine in feasts), aryballoi ( very small vases for carrying perfumes) and Lykethoi ( for burial ashes).

Ελληνική Αγγειογραφία

Ελληνική Αγγειογραφία
Όταν ποιητές, στρατιωτικοί και πολιτικοί παραβρίσκονταν σε ένα συμπόσιο σε κάποια πόλη της Αρχαίας Ελλάδας, κοσμήματα διακοσμούσαν τα χέρια και τα δάχτυλα τους, πλούσια ενδύματα έκαναν τις συγκεντρώσεις υπέροχες, και λουλούδια γέμιζαν την ατμόσφαιρα με αρώματα. Όταν έκαναν πρόποση για ευημερία και ειρήνη ανύψωναν τις διακοσμημένες κύλικες με γλυκό κρασί αραιωμένο με νερό από διακοσμημένους κρατήρες.
Στην ιστορία της τέχνης « κεραμικής» σημαίνει την κατασκευή αντικειμένων από πηλό και περιλαμβάνει φιγούρες, αγγεία και κεραμικά πλακίδια. Μερικά θεωρούνται αντικείμενα υψηλής τέχνης και άλλα είναι μόνο διακοσμητικά. Αυτή η τέχνη ωστόσο δεν περιλαμβάνει γυαλί, ή μωσαϊκό. Η κεραμική τέχνη είναι διαδεδομένη σε πολλούς πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο, όπως στη Ελλάδα, την Κίνα, την Ιαπωνία και σε άλλα μέρη. Η παλαιότερη χρονολόγηση κεραμικών αντικειμένων ανάγεται στο 29.000 ΠΧ από μία περιοχή στην Τσεχική Δημοκρατία. Τα αρχαιότερα αγγεία προέρχονται από σπηλιές στην Κίνα γύρω στο 18.300 ΠΧ.
Ο αγγειοπλαστικός τροχός πιθανώς εφευρέθηκε την τέταρτη χιλιετία ΠΧ, απλώθηκε σχεδόν σε όλη την Ευρασία και την Αφρική, αλλά παρέμεινε άγνωστη στο Νέο Κόσμο μέχρι την άφιξη των Ευρωπαίων. Η διακόσμηση του πηλού με χάραξη και ζωγραφική ήταν πολύ διαδομένη, και ήταν αρχικά γεωμετρική, αλλά συχνά περιλάμβανε παραστατικά σχέδια από μία παλαιότερη περίοδο.
Οι φιγούρες και τα στολίδια ζωγραφίζονταν στον κορμό του αγγείου χρησιμοποιώντας σχήματα και χρώματα. Λεπτά περιγράμματα χαράσσονταν μέσα στο χρώμα πριν το αγγείο ψηθεί, και οι λεπτομέρειες ενισχυόταν και τονιζόταν με αδιαφανή χρώματα όπως άσπρο και κόκκινο. Τα σημαντικότερα κέντρα αυτού του στυλ ήταν η εμπορική πόλη της Κορίνθου, και αργότερα η Αθήνα. Τα Ελληνικά μελανόμορφα αγγεία ήταν πολύ δημοφιλή στους Ετρούσκους, κάτι που είναι φανερό από τις συχνές εισαγωγές.
Τα μελανόμορφα αγγεία ήταν το πρώτο στυλ της κλασσικής περιόδου (550-530 ΠΧ) και ανέδειξε ένα μεγάλο αριθμό μεγάλων καλλιτεχνών. Μερικοί είναι γνωστοί με τα αληθινά τους ονόματα, και άλλοι με ονόματα που τους έδωσε η επιστημονική κοινότητα. Ειδικότερα η Αθήνα υπήρξε το κέντρο πολλών διάσημων αγγειογράφων. Μερικοί από αυτούς παρουσίασαν μία ποικιλία καινοτομιών που αρκετές φορές επηρέασαν τα έργα ζωγράφων. Άλλες φορές ζωγράφοι ήταν εκείνοι που ενέπνευσαν τους αγγειογράφους. Τα μελανόμορφα και ερυθρόμορφα αγγεία ήταν σπουδαίες πηγές της μυθολογίας, και της καθημερινής ζωής στην Αρχαία Ελλάδα.
Η ερυθρόμορφη τεχνική υπήρξε ένα από τα πιο σπουδαία στυλ της αρχαιοελληνικής αγγειογραφίας. Αφού αναπτύχτηκε στην Αθήνα γύρω στο 530 ΠΧ, παρέμεινε σε χρήση μέχρι τα τέλη του 3ου αι. ΠΧ, και αντικατέστησε το προηγούμενο κυρίαρχο στυλ των μελανόμορφων αγγείων μέσα σε λίγες δεκαετίες. Επειδή δημιουργήθηκαν σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, θραύσματα από τέτοια αγγεία επιτρέπουν στους αρχαιολόγους να χρονολογήσουν τις ανασκαφές που πραγματοποιούν με μεγάλη ακρίβεια.
Τα ερυθρόμορφα αγγεία εξάγονταν σε όλη την Ελλάδα και ακόμη πιο μακριά. Για πολλά χρόνια κυριάρχησαν στην αγορά τα αγγεία αυτά υψηλής τέχνης. Μόνο λίγες πόλεις μπορούσαν να ανταγωνιστούν την Αθήνα σε σχέση με την καινοτομία, την ποιότητα και την ικανότητα παραγωγής . Μόνο από την Αθήνα διασώθηκαν έως σήμερα περισσότερα από 40,000 αγγεία και θραύσματα . Η μελέτη αυτών των τεχνικών γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη από τον 19ο αιώνα.
Μερικοί από τους πιο φημισμένους αγγειογράφους της κλασσικής Ελλάδος ήταν ο Ευφρόνιος, ο Εξηκίας, ο Νέαρχος, ο Άμασις και άλλοι βαπτισμένοι από τους επιστήμονες όπως ο ζωγράφος του Αχιλλέα. Μερικοί από τους τύπους αγγείων ήταν ο Κύλιξ (κύπελο για κρασί), ο Αμφορέας ( αγγείο για την μεταφορά λαδιού, ή κρασιού), ο Κρατήρας ( μεγάλο αγγείο με φαρδύ λαιμό που περιείχε κρασί για τα συμπόσια), οι Αρύβαλλοι ( μικρά αγγεία που περιείχαν αρώματα)και οι Λύκηθοι(περιείχαν στάχτες ταφής).

The Elgin Marbles

The Elgin Marbles
At the beginning of the of the 19th century, agents of Lord Thomas Elgin removed, loads of ancient sculpture of fifth-century BC sculpture from the Parthenon, which stood on the Acropolis hill in the centre of Athens. Blocks of marble were violently removed and sawed to decrease their weight. The Parthenon sculpture included frieze and sculpture that once ran all round the building, and stood high up above its columns. These actions were controversial from the very beginning. Lord Byron attacked Elgin as soon as the marbles were shown in London. Since then, there has been a never-ending international debate about Elgin's removal of the sculptures, and whether they should be returned to Athens. We do not know if Elgin's actions were legal at the time. He had obtained a ‘firman’ (permission) from the Turkish authorities then in control of Athens, to work on the Acropolis.
We do not know exactly Elgin's motives. Some people say that he wanted to decorate his mansion with them, and others that he was concerned to rescue them. This is rather doubtful.. The question however is whether such monuments belong to a country ot to the whole world. And what does that mean in practice? When Elgin’s men removed the sculptures, the monument was already in bad shape. From the fifth century BC to the 17th century AD, it had been in continuous use. It was built as a Greek temple, was later converted to a church and finally it was turned into a mosque. The Acropolis houses besides the Parthenon, the temple of Victory, the Propylea and the Erechtheum with the six Cariads.
However its luck changed in 1687 when a Venetian cannonball hit the Parthenon mosque - temporarily in use as a gunpowder store. The blast shattered the roof and the interior of the monument.
On the one hand, the local population was using it as a convenient quarry for building material and on the other hand travellers from northern Europe helped themselves to anything they could pocket and Elgin completed the looting. Whatever his motives were, his agents inevitably inflicted further damage on the fragile ruins.
When Elgin removed the marbles, Athens was a small shanty town of 3,000 people, surrounding the Acropolis. All kinds of remains were scattered in the area from all periods of time.
This changed dramatically in the 1830s, after the Greek War of Independence. Athens was chosen as the capital city. Everything that did not belong to the 'great' period of the fifth century BC was removed. The hill was stripped to bedrock, with just the classical monuments preserved or reconstructed, to serve as a symbol of the new nation's heroic past.
Meanwhile in London, acquiring the sculptures had bankrupted Elgin, and in 1816 he decided to sell them to the government. The sculptures have been lodged in the British Museum ever since.
Over the last 200 years they have come to 'belong' in the British Museum and this sparkled a never ending controversy with Athens.
In the British Museum, the Elgin Marbles gain from being seen next to Assyrian or Egyptian sculpture, at the same time as they lose from not being 'at home in Greece'. This is what causes the irresolvable conflict.
. The museum has recently offered to return the reliefs as a loan, but the offer was rejected by the Greek government. Greek archaeologists have accused the British museum of causing damage to the marbles during a restoration with wire brushes.
There is a powerful case for suggesting that the Parthenon could be better appreciated if it could be seen close to the sculptures that once adorned it in the newly built Acropolis museum. On the other hand, it is undeniable that part of the fame and significance of the Parthenon rests on its wide Diaspora throughout the western world.
The likelihood is that we will be debating these issues for many years to come. The Greeks insist on the reunification of the Parthenon marbles, some limbs of which are shared between the two museums. The question remains. Who is the legitimate owner, the creator or the robber who has used illegal tricks to take possession of these treasures? The issue is repeated throughout the world. Rich countries with no real ancestral past have used their abundant resources to enrich their museums with stolen treasures from Assyria, Egypt, Greece, Latin America and Asia. It is a common practice for the great museums of the world to buy illegally excavated treasures, and after hiding them for 15 to 20 years, to display them to the public, who never ask where they have come from or how. This is the crux of the matter, and the rest is mere philology to cover this international scandal with.

Τα Μάρμαρα του Παρθενώνα

Τα μάρμαρα του Παρθενώνα
Στις αρχές του 19ου αιώνα, πράκτορες του λόρδου Έλγιν, απέσπασαν φορτία αρχαίων γλυπτών του 5ου αιώνα από τον Παρθενώνα, που βρίσκονταν στο λόφο της Ακρόπολης στο κέντρο της Αθήνας. Μπλοκ μαρμάρων αποσπάστηκαν βίαια και πριονίστηκαν για να μειωθεί το βάρος τους.. Τα γλυπτά περιλάμβαναν ανάγλυφα και γλυπτά που περιέβαλαν τις μετόπες ψηλά πάνω από τις κολώνες.
Αυτές οι ενέργειες ήτα αμφιλεγόμενες από την αρχή. Ο λόρδος Βύρων επετέθη στον Έλγιν ευθύς μόλις τα μάρμαρα εκτέθηκαν στο Λονδίνο. Από τότε άρχισε μία ατέλειωτη διεθνής διαμάχη για την κλοπή των μαρμάρων του Παρθενώνα, και κατά πόσο θα έπρεπε να επιστραφούν στην Αθήνα.
Δεν γνωρίζουμε εάν οι ενέργειες του Έλγιν ήταν νόμιμες ,ή όχι. Είχε πάρει ένα φιρμάνι (άδεια) από τις Τουρκικές αρχές που τότε έλεγχαν την Αθήνα, για εργασίες στην Ακρόπολη. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς τα κίνητρα του Έλγιν .Μερικοί λένε ότι ήθελε τα γλυπτά για να διακοσμήσει το αρχοντικό του, και άλλοι ισχυρίζονται ότι ανησυχούσε για την σωτηρία του. Αυτό είναι μάλλον αμφίβολο. Το ερώτημα ωστόσο που τίθεται είναι κατά πόσο τέτοια μνημεία ανήκουν σε μία χώρα, ή σε όλο τον κόσμο. Πρακτικά τι σημαίνει αυτό; Όταν οι άνθρωποι του Έλγιν κατέβασαν βίαια τα γλυπτά του Παρθενώνα, το μνημείο ήταν ήδη σε άσκημη κατάσταση. Από τον 5ο αιώνα ΠΧ μέχρι τον 17ο αιώνα ΜΧ, χρησιμοποιούνταν συνεχώς. Κτίστηκε σαν αρχαίος ναός προς τιμήν της Αθηνάς, μετατράπηκε σε Χριστιανικό ναό προς τιμήν της Παναγίας, και τελικά μετατράπηκε σε τζαμί. Η Ακρόπολη φιλοξενεί εκτός από τον Παρθενώνα ,το ναό της Νίκης, τα Προπύλαια, και το Ερεχθείο με τις Καρυάτιδες.
Ωστόσο η τύχη άλλαξε όταν το 1687 μία Βενετική οβίδα προκάλεσε ανάφλεξη στην πυρίτιδα που είχαν αποθηκέψει προσωρινά οι Τούρκοι και ο ναός υπέστη μεγάλες ζημιές στην οροφή και το εσωτερικό του μνημείου.
Από τη μία μεριά οι κάτοικοι της μικρής πόλης χρησιμοποιούσαν την Ακρόπολη σαν νταμάρι οικοδομικών υλικών, και από την άλλη μεριά Βοριοευρωπαίοι ταξιδιώτες έπαιρναν κομμάτια σαν σουβενίρ και ο Έλγιν αποτελείωσε τη λαφυραγωγία. Όποια και εάν ήταν τα κίνητρα του οι άνθρωποι του Έλγιν κατάφεραν τεράστια ζημιά στο ήδη εύθραυστο μνημείο.
Όταν ο Έλγιν αποσπούσε τα γλυπτά, η Αθήνα ήταν μία μικρή ταπεινή πόλη με 3000 κατοίκους. Κάθε είδους ερείπια όλων των περιόδων ήταν διάσπαρτα παντού. Αυτό άλλαξε δραματικά το 1830 μετά τον απελευθερωτικό πόλεμο της Ελλάδος. Η Αθήνα επελέγη ως η πρωτεύουσα της Ελλάδος. Όλα τα κτίσματα που δεν ανήκαν στην μεγάλη περίοδο του 5ου αιώνα απομακρύνθηκαν. Τα κλασικά μνημεία διατηρήθηκαν και συντηρήθηκαν για να αναδειχτούν σαν σύμβολα της δόξας του παρελθόντος.
Εν τω μεταξύ στο Λονδίνο, η απόκτηση των γλυπτών είχαν χρεοκοπήσει το Έλγιν, που αποφάσισε το 1816 να τα πουλήσει στην κυβέρνηση. Από τότε αυτά εγκαταστάθηκαν στην Αγγλία. Για τα τελευταία 200 χρόνια ανήκουν στο Βρετανικό μουσείο και αυτό έδωσε το έναυσμα για μία ατέλειωτη διαμάχη με την Αθήνα. Στο Βρετανικό μουσείο, τα Ελγίνια μάρμαρα κερδίζουν δίπλα στις Ασσυριακές, και τις Αιγυπτιακές αρχαιότητες, αλλά την ίδια ώρα χάνουν με το να μη είναι στο «σπίτι τους στην Ελλάδα». Αυτό προκαλεί την άλυτη διαμάχη με την Ελλάδα. Τελευταία το μουσείο προσφέρθηκε να δανείσει τα γλυπτά στο νέο μουσείο της Ακρόπολης, κάτι που απέρριψε η Ελληνική κυβέρνηση. Οι Έλληνες αρχαιολόγοι έχουν κατηγορήσει το Βρετανικό μουσείο ότι προκάλεσε σημαντικές φθορές στα γλυπτά όταν κατά παλαιότερη συντήρηση χρησιμοποίησε συρμάτινες βούρτσες.
Υπάρχει μία ισχυρή περίπτωση πρότασης ότι ο Παρθενώνας θα έχαιρε μεγαλύτερης εκτίμησης εάν τα γλυπτά που κάποτε τον στόλιζαν βρίσκονταν στο κοντινό μουσείο της Ακρόπολης. Από την άλλη πάλι είναι αδιαμφισβήτητο ότι η φήμη και η σπουδαιότητα του Παρθενώνα οφείλεται στην ευρεία διασπορά του σε όλο το Δυτικό κόσμο
Η πιθανότητα ωστόσο είναι .ότι αυτά τα προβλήματα θα συζητούνται για πολλά ακόμη χρόνια. Οι Έλληνες επιμένουν στην επανένωση των γλυπτών που μερικές φορές κάποια κομμάτια βρίσκονται συγχρόνως και στα δύο μουσεία. Το ερώτημα παραμένει. Ποιος είναι ο νόμιμος ιδιοκτήτης, ο δημιουργός ,ή ο κλέφτης που χρησιμοποίησε κάθε παράνομο τρικ για να πάρει τους θησαυρούς στην κατοχή του; Το πρόβλημα επαναλαμβάνεται σε όλο τον κόσμο. Πλούσιες χώρες χωρίς πραγματικό πλούσιο παρελθόν, χρησιμοποιούν τους πλούσιους πόρους τους για να εμπλουτίσουν τα μουσεία τους με θησαυρούς κλεμμένους από την Ασσυρία, την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Ασία. Είναι κοινή πρακτική των μεγάλων μουσείων να αγοράζουν από παράνομες ανασκαφές ,και αφού κρύβουν τις αρχαιότητες για μερικά χρόνια , τις επιδεικνύουν στο κοινό που ποτέ δεν ρωτά από πού και πως αποκτήθηκαν. Αυτή είναι η ουσία του προβλήματος, και τα υπόλοιπα είναι απλά φιλολογία για την κάλυψη του διεθνούς σκανδάλου.

Painting tips part two

PAINTING TIPS part two
. The basics of colour are value, hue, saturation and temperature. The value of a colour is how light or dark it is. The hue refers to the colour itself as it appears on the spectrum of colours. The saturation is the strength or purity of the colour. The temperature of a colour is how cool or warm a colour is. For instance a cool colour is blue and a warm is red.
You can paint impasto, or in glazes if you like. Impasto means you put a lot of paint and lay it with bristle brushes, in a way that the brushwork is easily visible. The painting is lively but after the paints have dried it’s difficult to paint over them. The method is used for an ala prima painting as for example were the paintings of the impressionists. On the other hand when you paint in glazes you must use very thin layers of paint. It was typical of the academic painting and the painting of the low countries of the 17th century, with 7 layers of paint.
You may use some of the tips that are following.
Organize your palette. Keep your paints in a standard place. From right to left: White-lemon –deep yellow-ochre- raw sienna-burnt sienna- orange- vermillion-cadmium red- alizarin crimson- burnt umber- vandyke brown-ultramarine blue-thalo blue. In this way you can reach them without difficulty.
When you paint “fat over lean”, because the layers above dry faster than the layers beneath and the colours may crack later, you must increase the proportion of oil medium with every layer you put on the canvas. The reason for doing this is that the layers below absorb some oil from the layers above.
You had better use original pigments, not hues because they are stronger.. Some colours containing led or cobalt speed up drying. If you work in layers you may use such colours in the first layers.
After a gesso priming you may cover the surface with linseed oil or poppy oil ,even a Bob Ross transparent medium in case you work wet-on-wet. In this way you will avoid patches of uneven gloss.
When you finish your painting turn it against the wall so that it doesn’t absorb any dust. When it has dried sufficiently, don’t put it in the wardrobe because it may become yellowish, since some oil come to the surface.
Don’t put too much oil medium when you paint because it may cause deforming of the paint that can not keep its place on the canvas. Use clear spirit that doesn’t leave residue, or smell. Clean your brushes with some spirit, and afterwards with soap liquid. If you intend to paint again soon you may avoid the second cleaning and put the brushes in some olive oil. The remaining paint may be kept fresh in the freezer for a few days.
It is often recommended when composing a painting, that you use an odd number of elements. No one is exactly sure why this works. One theory is that a viewer mentally groups even elements together thereby breaking up the composition. An excellent method for creating a focal point in your painting is by using colour. For instance, you could have a painting that is predominantly blue and make the focal point stand out by using yellow. This warm yellow will stand out against the cool blues in the rest of the painting.

Συμβουλές ζωγραφικής από τον Λάσκαρη Χ.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ (ΜΕΡΟΣ ΔΥΟ)
Τα βασικά στοιχεία του χρώματος είναι η τονικότητα, η απόχρωση, ο κορεσμός και η θερμότητα. Τονικότητα είναι πόσο φωτεινό, ή σκούρο είναι το χρώμα. Η απόχρωση αναφέρεται στο ίδιο το χρώμα όπως εμφανίζεται στο χρωματικό φάσμα. Κορεσμός είναι η δύναμη ,ή καθαρότητα του χρώματος δηλαδή π.χ πόσο κόκκινο είναι το κόκκινο. Η θερμοκρασία του χρώματος δηλώνει πόσο ψυχρό ,ή θερμό είναι το χρώμα. Παραδείγματος χάριν το μπλε είναι ψυχρό και το κόκκινο είναι θερμό.
Μπορείτε να ζωγραφίζετε impasto, ή με λαζούρες αν σας αρέσει. Όταν ζωγραφίζετε impasto σημαίνει ότι βάζετε πολύ χρώμα με χοιρινά πινέλα, με τρόπο που οι πινελιές φαίνονται ξεκάθαρα. Ο πίνακας έχει ζωντάνια, αλλά αφού στεγνώσει είναι δύσκολο να ζωγραφίσεις από επάνω. Η μέθοδος χρησιμοποιείται για ζωγραφική αλά πρίμα όπως με τα έργα των Ιμπρεσιονιστών. Όταν από την άλλη πλευρά ζωγραφίζετε με λαζούρες πρέπει να χρησιμοποιείτε λεπτές στρώσεις χρώματος. Ήταν τυπικό στυλ των ακαδημαϊκών ζωγράφων του 17ου αι. των Κάτω Χωρών που χρησιμοποιούσαν επτά στρώματα χρώματος.
Παρακάτω είναι μερικές συμβουλές.
Οργανώνετε την παλέτα σας. Τοποθετείτε τα χρώματα σας σε σταθερές θέσεις. Από δεξιά προς τα αριστερά : Άσπρο- κίτρινο λεμονί- βαθύ κίτρινο- ώχρα- ωμή σιένα- ψημένη σιένα- πορτοκαλί- ανοιχτό κόκκινο- κόκκινο καδμίου- αλίζαριν κρίμσον- ψημένη ούμπρα- βαντάικ καφέ- ουλτραμαρίνα- θάλο μπλε, ή πρωσικό μπλε. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα έχετε δυσκολία να τα βρίσετε και να τα χρησιμοποιείτε. Μη ξεχνάτε να ανακατεύετε ψυχρά με ψυχρά και θερμά με θερμά χρώματα. Σε αντίθετη περίπτωση θα δημιουργήσετε ουδέτερα χρώματα.
Όταν ζωγραφίζετε «λαδερό σε στεγνό», επειδή το στρώμα του χρώματος που βρίσκεται από πάνω στεγνώνει πιο γρήγορα από τα κάτω χρώματα, και τα χρώματα μπορούν να ραγίσουν μετά από μερικά χρόνια, πρέπει να αυξάνετε σταδιακά το μέσο λαδιού που χρησιμοποιείτε. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι τα χρώματα από κάτω απορροφούν λάδι από τα επάνω χρώματα.
Θα ήταν καλύτερα να χρησιμοποιείται αυθεντικά χρώματα που είναι πολύ δυνατά, παρά αποχρώσεις που είναι πιο αδύνατα χρώματα. Μερικά χρώματα περιέχουν μόλυβδο, ή κοβάλτιο που επιταχύνουν το χρόνο στεγνώματος. Εάν δουλεύετε με λαζούρες μπορείτε να τα χρησιμοποιείτε στα πρώτα στρώματα. Σε αντίθετη περίπτωση θα έχετε θαμπάδες.
Αφού ξεκινώντας καλύψετε το μουσαμά με γκέσο μπορείτε να τον αλείψετε με λάδι ζωγραφικής, ή παπαρουνέλαιο,ή διάφανο υγρό Μπομπ Ρος σε περίπτωση που δουλεύετε υγρό σε υγρό. Με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να αποφύγετε ανόμοιο γυάλισμα σε μέρη του μουσαμά.
‘Όταν τελειώσετε τον πίνακα σας γυρίστε τον προς τον τοίχο μέχρι να στεγνώσει αρκετά, για να αποφύγετε τις ενοχλητικές σκόνες που κολλούν στο υγρό χρώμα. Όταν ο πίνακας στεγνώσει αρκετά αποφύγετε να βάλετε τον πίνακα σε μία ντουλάπα γιατί κιτρινίζει επειδή το λάδι έχει την τάση να ανεβαίνει στην επιφάνεια..
Μη βάζετε πάρα πολύ μέσο λαδιού όταν ζωγραφίζετε γιατί το χρώμα θα γίνει πολύ υγρό και θα κατρακυλήσει δημιουργώντας ζαρώματα και παραμορφώσεις. Χρησιμοποιείτε καθαρό νέφτι που να μη αφήνει υπολείμματα,ή μυρουδιά. Καθαρίζετε τα πινέλα σας με νέφτι και μετά καθαρίζετε τα με υγρό σαπούνι. Εάν σκοπεύετε να συνεχίσετε σύντομα μετά το καθάρισμα με το νέφτι μπορείτε να βάλετε τα πινέλα σε λίγο λάδι. Μπορείτε να βάλετε τα υπολείμματα των χρωμάτων στην κατάψυξη όπου διατηρούνται φρέσκα για την επόμενη χρήση μετά από μερικές ημέρες.
Όταν συνθέτετε ένα θέμα είναι σωστό τα αντικείμενα να είναι μονά. Κανείς δεν γνωρίζει γιατί συμβαίνει αυτό. Μία θεωρία είναι ότι ο εγκέφαλος του θεατή τείνει να ομαδοποιεί τα ζυγά αντικείμενα και έτσι σπάζει τη σύνθεση.
Ένας εξαιρετικός τρόπος να δημιουργήσετε το κεντρικό σημείο ενδιαφέροντος, είναι να χρησιμοποιείτε το χρώμα. Παραδείγματος χάριν σε ένα πίνακα που κυριαρχεί το μπλε μπορείτε να δημιουργήσετε το κεντρικό σημείο χρησιμοποιώντας κίτρινο. Αυτό το θερμό κίτρινο θα προβληθεί απέναντι στο ψυχρό μπλε και θα βγει προς τα έξω.

Roses

Oil on canvas Size:30-40 cm