Καλή ή κακή Τέχνη Μετά την επικράτηση της μοντέρνας τέχνης στις αρχές του 20ου αιώνα ,οι μοντερνιστές ζωγράφοι άρχισαν να καταπιέζουν τους παραδοσιακούς για τον τρόπο με τον οποίο εκφράζονταν καλλιτεχνικά. Ο ρεαλισμός απαγορεύτηκε ουσιαστικά στις σχολές καλών τεχνών σε όλο τον κόσμο. Ενώ τα μουσεία εκθέτουν έργα ρεαλιστικής τέχνης περασμένων αιώνων, απαγορεύουν πεισματικά σε ζωντανούς ρεαλιστές ζωγράφους να εκθέσουν και τους αγνοούν χαρακτηριστικά, ενώ δίνεται άπλετος χώρος για έργα ζωγράφων με εννοιολογικές κατασκευές ,ανεξάρτητα αν τους λείπουν η ικανότητα ,το νόημα και η χάρη.
Δεν είναι αλήθεια ότι τα περισσότερα έργα μοντέρνας και μεταμοντέρνας τέχνης φτάνουν στο ύψος του όρου «τέχνη». Δεν σημαίνει βέβαια ότι απαγορεύεται να δημιουργούν μοντέρνα τέχνη, ή και να εκθέτουν.
Για τέσσερεις γενεές οι μοντερνιστές ιδεολόγοι ελέγχουν τα μεγαλύτερα μουσεία ,καθώς και τους εκθεσιακούς χώρους. Ακόμη ελέγχουν όλα τα κολέγια, τα τμήματα τέχνης, και τις δημοσιογραφικές κριτικές. Παίρνουν όλες τις κυβερνητικές επιχορηγήσεις και τα φυλλάδια τους γίνονται διδακτικά βιβλία για τα γυμνάσια. Τα μικρά παιδιά στα νηπιαγωγεία αποθαρρύνονται από το να ζωγραφίζουν ρεαλιστικά. Όταν μεγαλώσουν χλευάζονται γιατί λένε ότι σπαταλούν το χρόνο τους, και ισχυρίζονται ότι ο καθένας μπορεί να κάνει ένα ρεαλιστικό έργο. Οι δάσκαλοι αντικαθιστούν τα μολύβια με χαρτί, κουμπιά, κόλλα και περιοδικά για να κάνουν κολλάζ. Καθηγητές με ρεαλιστικές ανησυχίες εκδιώχτηκαν από τις σχολές τους και αυτό το κλίμα αναπτύχτηκε μετά το μέσο του 20ου αιώνα.
Ελάχιστοι οργανισμοί κατάφεραν να διασώσουν τις «αιρετικές» ρεαλιστικές απόψεις. Αφού η λαίλαπα της αντιτέχνης έκανε το κύκλο της χωρίς να πετύχει τα αναμενόμενα, δηλαδή την αποδοχή της τέχνης τους από το ευρύ κοινό, έδωσε τη θέση της σε πιο ανεκτική συμπεριφορά καθώς οι λίγοι ηρωικοί καλλιτέχνες που διέσωσαν τα μυστικά της μεγάλης τέχνης του παρελθόντος άρχιζαν να επανέρχονται δυναμικά και με τη στήριξη και αγάπη του κοινού, να διεκδικούν τη θέση που τους ανήκει. Καθώς η καταπίεση περιορίζεται δεν θα χρειαστεί να γίνουν οι ίδιοι καταπιεστές ,αφού το κοινό θα συγκρίνει και θα αποφασίζει από μόνο του. Ο δρόμος μπροστά ακόμη φαντάζει μακρύς, αλλά η αλήθεια και η ομορφιά, δίδυμες αδελφές, χάριν του διαδικτύου που φέρνει την τέχνη σε κάθε σπίτι και τη σύγκριση αναπόφευκτη, είναι βέβαιο ότι θα επικρατήσουν.
